توسط : آوای فرهنگی – آموزش و پرورش با روح و روان موجود زنده ای به نام انسان سروکاردارد که قرار است مدیران آینده ایران عزیزمان شوند…
علی نادریان،دبیر آموزش وپرورش ناحیه ۲ زاهدان
دستگاه عریض و طویل آموزش وپرورش، با میلیونها دانش آموز و معلم که اگر با خانواده هایشان محاسبه کنیم برای خودش حکومتی است. چرا که علاوه بر معلم وشاگرد که رکن اصلی آن است، رئیس پلیس ، وزیر،روحانی و نماینده مجلس ،کارگر،مکانیک، کارمند بانک، قاضی دارد و… اما این دستگاه با این وسعت و تنوع، به کلاف سردرگمی می ماند، که نمی داند علت این سردرگمی چیست؟ راه حل برون رفت از این مشکلات کدام است؟
درمورد آموزش وپرورش ومشکلات آن تا به حال چندین مقاله و تحقیق انجام شده، و درهمه این مقالات و تحقیقات آموزش وپرورش ایران با کشورهای دیگر که معلم در صدر قرار دارد مقایسه شده است. اما هدف نگارنده مقایسه نیست بلکه پرداختن به این مسئله است که چرا آموزش وپرورش ما به این بیماری مزمن دچار شده است که بنده به عنوان معلم تدریس می کنم اما یاد نمی دهم بین تدریس و یاددادن مطلب به دانش آموز فاصله زیادی است واقعیت این است که امروزه معلمان ما تدریس می کنند اما بخش دوم فرایند تدریس که یادگیری است را کامل نمی کنند و برعهده خانواده ها می گذارند و این واقعیت تبدیل شده است به یکی از معضلات اصلی خانواده هایی که والدین آن ها معلم نیستند و تخصصی در کمک به فرزندانشان ندار ند و به همین خاطر سرگردان در مراکز یادگیری خصوصی وکلاس های خصوصی با هزینه های گزاف ومیلیونی می شوند تنها به این دلیل که معلم در جامعه ما در پایین ترین هرم قرار گرفته و انگیزه لازم را ندارند که فرایند تدریس را کامل کنند. شاید به نوعی باید به معلم حق داد چرا که ما با بخشنامه های رنگارنگ و با پخش فیلم‌هاو کلیپ هایی که نشان از تضعیف جایگاه معلم و حرمت معلم است نه تنها کمکی به رشد این تنزل نمی کنیم بلکه روز به روز شأن وجایگاه او را پایین تر آورده و با بی عدالتی و تبعیض در حقوق و بودجه آموزش و پرورش انتظار رشد فرزندانمان را داریم.
آری باید دانست اینجا آموزش و پرورش است مکانیکی یا بقالی نیست، که با جسم بی جان سروکارداشته باشدبلکه برعکس با روح و روان موجود زنده ای به نام انسان سروکاردارد که قرار است مدیران آینده ایران عزیزمان شوند. در فرایند تدریس تأثیر گذارترین عنصر معلم است، که فکر دانش آموز خودش را هر طور که خودش بخواهد جهت می دهد.
آری،تک تک آحاد جامعه و لایه های زیرین اجتماع و مسؤلین باید یک نکته را بدانند تا معلم در صدر ننشیند ، ودر رأس هرم جامعه، حتی بالاتر از پزشکان قرار نگیرد نباید انتظار پیشرفت و رشد فرزندان این مرز و بوم را داشته باشیم، چرا که بعضا، رفتار یک معلم ابتدایی، بیشتر از من پدر، به عنوان یک پزشک جامعه بر رفتار فرزندم تاثیر می گذارد و آینده اورا جهت می دهد و خواهد ساخت، حال منصفانه بیندیشیم آیا می ارزد که به بهانه زیاد بودن تعداد معلمین، رتبه بندی آن هارا که بالاترین مدرک علمی فوق لیسانس و دکترا را دارند اجرا نکنیم؟ و یا دربحث معیشت آنان کوتاهی کرده و بی عدالتی نمائیم؟ وبعد شاهد هزینه های مضاعف برای فرزندانمان باشیم که شاید هزینه های مالی که می کنیم قابل جبران باشد اما هزینه های دیگر رفتاری فرزندمان که ناشی از بی توجهی و بی انگیزگی یک معلم باشد قابل جبران نباشد.
امید است مسؤلین ما، هوشیارتر و به هوش تربه مقوله آموزش و پرورش ورود کنند و مشکلات و چالش های این حوزه را کم کنند تا مشکلات خودشان در روند اداره حکومت در آینده کمتر شود و علاوه برآن لازم است که لایه های جامعه متوجه این نکته باشند که معلم انسان ساز است و نسل آینده را می‌سازد، اگر خواهان نسلی تلاشگر، انقلابی و پویا هستیم باید معلمین امروز را دریابیم والا فردا خیلی دیر است وزمانی متوجه می شویم که هزینه کردن هم فایده ندارد.
یکی از دغدغه های اصلی دست اندر کاران تعلیم وتربیت، کیفیت آموزشی وارتقای جایگاه آن است ودر این راستا جلسات زیاد و مکاتبات بسیاری صورت می گیرد.براستی علت افت کیفیت آموزشی چیست؟ و برای ارتقاء آن چه باید کرد؟ کیفیت آموزش فاکتور های زیادی دارد که یکی از این فاکتورهای مهم گروههای آموزشی است. درحقیقت گروه های آموزشی تشکیل شده است از سرگروه های هر درس که کار هماهنگی بین همکاران و مشکلات آن ها را در دروس بررسی وحل می کند. گروه های آموزشی یکی از ستون های اصلی آموزش است که اگر در جایگاه واقعی خود قرار گیرد خیلی از مشکلات آموزشی حل خواهد شد. اما در چند سال اخیر به علت ضعف مالی آموزش وپرورش و عدم اختصاص ساعت وبودجه کافی متاسفانه جایگاه واقعی خود را از دست داده است. چراکه دبیران توانمند و دارای بالا ترین مدرک در یک رشته به علت کاهش ساعت اختصاص یافته علاقه ای به فعالیت در گروه های آموزشی ندارند، به همین علت ادارات مجبور می شوند از نیروهای مازاد استفاده نمایند. برای ارتقاء جایگاه گروه ها آموزشی علاوه بر اختصاص ساعت وبودجه کافی، سرگروه هر درس باید در کنار آموزش هر مقطع در تقسیم درس نظارت داشته باشد درحقیقت هرگونه جابجایی دبیر باید با مشورت و هماهنگی سرگروه صورت گیرد و مشکلات همکاران در آموزشگاه توسط مدیر به سرگروه منتقل شود. تا حل وفصل نماید و از تنش بین همکارومدیر مدرسه جلوگیری گردد. درحقیقت سرگروه آموزشی هر درس حکم مدیر گروه درسی را دارد که باید در جهت ارتقاء جایگاه آن تلاش نماییم تا شاهد ارتقاء کیفیت آموزشی باشیم.
یکی از ارکان دیگر پازل آموزش مدیران هستند که عملکرد مثبت و منفی آنان تاثیر بسزایی در کیفیت آموزشی دارد. در حقیقت استفاده از مدیران بی کیفیت و بی سواد ضربه شدیدی به آموزش و جایگاه آن می زند که اثرات آن تا مدتها گریبان گیر آموزش وپرورش خواهد بود واگر براستی اراده ای قوی در مدیران بالادستی و ستادی جهت کیفیت آموزش و رشد بالندگی فرزندان این مرز و بوم وجود دارد باید در وهله اول به فکر جا به جایی و حذف مدیران بی کیفیت و بی برنامه با مدیران جوان، پویا و دارای بالاترین مدرک در سیستم آموزش وپرورش بود. چرا که برخوردهای نادرست مدیران بی کیفیت چه در برخورد با دبیران وچه در برخورد با دانش آموزان برای آموزش وپرورش فاجعه آفرین خواهد بود.
یکی از مشکلات اصلی پازل آموزش همین مدیران هستند که فقط به فکر ظاهر امر هستند و هیچ تلاشی جهت کیفیت آموزش نکرده وبرنامه ای در این زمینه ندارند در حقیقت امروزه آموزش وپرورش ما به جای پژوهش محور که اصل برآن است نمره محور شده است و چه بسا هم خانواده ها وهم مدیران بی کیفیت به دنبال اخذ نمره از دبیران هستند و با هزار ترفند برمعلم فشار وارد می کنند در حقیقت در این تفکر هدف کیفیت آموزش نیست بلکه ملاک کسب نمره و افزایش آمار قبولی مدرسه به هر قیمتی است.
ممکن است این ذهنیت ایجاد شود که نگارنده با بیان این مطالب قصد سیاه نمایی دارد در حالیکه این گونه نیست،این ها واقعیاتی است که اگر به آن توجه نشود ضربه های جبران ناپذیری به آموزش وارد خواهد ساخت . برای جبران این نقیصه در اولین گام می طلبد که مدیران ضعیف و بدون برنامه حذف شده و مدیران جوان و پویا وپرتلاش جایگزین شوند چرا که اگر چنین شود خود به خود یکی از معضلات اصلی آموزش حل خواهد شد. مدیر پویا حتما انگیزه کافی را به معلم خواهد داد، و برای ارتقاء کیفیت آموزش برنامه خواهد داشت . وقتی چنین شود خودبخود کیفیت آموزش بالا می رود ودیگر نیازی به نمرات صوری در این سیستم نخواهد بود. می طلبد که مدیران بالادستی هر چه زودتر دراین مهم ورود نمایند تا شاهد رشد و بالندگی فرزندان این مرز وبوم باشیم. ان شاءالله
انتهای پیام/
