توسط : آوای فرهنگی – این‌روزها آموزشوپرورش بعنوان بزرگترین نهاد آموزشی و تربیتی کشور در معرض مشکلات پیچیده و نابه‌سامانی‌های بسیار جدی قرار دارد. تقریباً یکسال پیش، سیدمحمد بطحایی علی‌رغم همه‌ی انتقادها و مخالفت‌های کارشناسان و منتقدان حوزه آموزشوپرورش توانست با رایزنی و لابی‌گری، نمایندگان مجلس را با خود همسو کرده و به طرز غیرمنتظره‌ای بر صندلی وزرات تکیه زند…
سرانجام استیضاح وزیر آموزشوپرورش تقدیم هیات رییسه مجلس شد. طبق آیین‌نامه داخلی مجلس ابتدا موضوع استیضاح به کمیسیون آموزش‌و‌تحقیقات ارجاع داده می‌شود و وزیر آموزشوپرورش یک هفته فرصت دارد تا در کمیسیون مربوطه حاضر شده و درباره محورهای استیضاح توضیح دهد و در صورت قانع نشدن استیضاح‌کنندگان، استیضاح وزیر آموزشوپرورش قابل اعلام وصول و طرح در صحن علنی مجلس خواهد بود.
تقریباً یکسال پیش، سیدمحمد بطحایی علی‌رغم همه‌ی انتقادها و مخالفت‌های کارشناسان و منتقدان حوزه آموزشوپرورش توانست با رایزنی و لابی‌گری، نمایندگان مجلس را با خود همسو کرده و به طرز غیرمنتظره‌ای بر صندلی وزرات تکیه زند. اگرچه موافقان آن روزهای بطحایی بر این باور بودند که او به عنوان وزیری منتخب از بدنه آموزشوپرورش با مشکلات و چالش‌های این وزارتخانه آشناست اما در جبهه مقابل، مخالفان حضور بطحایی در وزارت آموزشوپرورش، انتخاب او را ادامه سیاست‌های نامطلوب دولت در این حوزه تلقی کرده و حضور او در وزارت آموزشوپرورش را بازگشت به عقب می‌دانستند. به باور آنان، بطحایی توان مقابله با حجم بالای چالش‌های پیچیده آموزشوپرورش را نداشته و نمی‌توانست منشا تحولاتی مثبت و سازنده باشد چراکه وزارتخانه پرمخاطب آموزشوپرورش مدیریت خاص و منحصر بفرد خود را می‌طلبد با توجه به پیشینه کاری بطحایی، او را فاقد توانمندی لازم در این حوزه می دانستند.
سیدمحمد بطحایی در یکسال گذشته عملاً در حل مشکلات مالی ” وزارتخانه متبوع‌اش” ناکام ماند تا یکبار دیگر مشخص شود نگاه سطحی و مقطعی به مشکلات این حوزه و فدا کردن مصالح اکثریت فرهنگیان در راستای کسب رضایت طیف‌های مختلف سیاسی باعث فرصت‌سوزی و تکرار اشتباهات قبلی خواهد شد. به باور کارشناسان و صاحب‌نظران مسائل آموزشوپرورش، بطحایی نه‌تنها در حل مشکلات اقتصادی آموزشوپرورش ناتوان بوده است بلکه در اجرای سیاست‌های آموزشی و تربیتی نیز کارنامه قابلی از خود ارائه نداده است.
اگرچه خبر استیضاح وزیر آموزشوپرورش اکثریت جامعه فرهنگیان را خوشحال کرده و در صورت اعلام وصول و طرح در صحن علنی مجلس آن را می توان اقدامی مثبت در جهت خواسته آنان تلقی کرد اما با نگاهی واقع‌بینانه به محورهای استیضاح وزیر آموزشوپرورش به سادگی می‌توان فهمید که بخشی از عقب‌ماندگی‌ها و نابه‌سامانی‌هایی که امروز گریبان نظام آموزشوپرورش، معلمان و دانش‌آموزان را گرفته به دلیل بی‌تدبیری، ناتوانی و ضعف وزرای آموزشوپرورش بوده است و بخش مهم‌تر به نگاه سنتی و هزینه‌ای سیاست‌گذاران کلان و خصوصاً دولت‌مردان به مقوله آموزشوپرورش بر می‌گردد.
بدون تردید همه مشکلات، عقب‌ماندگی‌ها و ناکامی‌های وزارتخانه عریض‌و‌طویل آموزشوپرورش زیر سر وزیر این وزارتخانه نیست و نهادها و ارگان‌های دیگر در بوجود آمدن بخشی از مشکلات ساختاری آموزشوپرورش مقصرند. به‌زعم نگارنده درحالی که بخش اعظمی از مشکلات کنونی آموزشوپرورش، به عدم توجه و اهتمام جدی دولت‌ها به حل مشکلات ریشه‌ای و زیرساختی این حوزه بر می‌گردد؛ آمدن و رفتن وزرای آموزشوپرورش باعث تغییر و تحولی چشمگیر در بزرگترین دستگاه اجرایی کشور نشده و نخواهد شد.
این‌روزها آموزشوپرورش بعنوان بزرگترین نهاد آموزشی و تربیتی کشور در معرض مشکلات پیچیده و نابه‌سامانی‌های بسیار جدی قرار دارد. عدم توجه به آموزشوپرورش و اهتمام به حل مشکلات بزرگترین دستگاه اجرایی کشور موجب مستولی شدن روزمرگی بر معلمان و به تبع آن بر نظام آموزشی شده است. شوربختانه در سال‌های اخیر به‌سبب سیاست‌ها، غفلت‌ها و بی‌تدبیری‌ها در برنامه‌ریزی‌های کلان، سطح زندگی و رفاه معلمان و به‌تبع آن جایگاه اجتماعی آنان نه‌تنها بهبود نیافته که از بسیاری جهات بدتر هم شده است.
سخنی با منتخبان ملت؛
رویکرد کنونی بهارستان نشینان به مقوله آموزشوپرورش و عدم توجه به مطالبات و انتظارات فرهنگیان، موجب تردید در اراده آنان برای حل مشکلات این حوزه شده است. به نظر می‌رسد برخلاف تمامی اظهارنظر‌ها و ادعاها، دغدغه‌های فرهنگیان چندان برای نمایندگان مهم نیست و فقط در بزنگاه انتخابات برای اردوکشی سیاسی به آنها بها داده شده و بعد از گذر از این وادی با پشتیبانی همین معلمان، در وقت نیاز مصالح‌و‌منافع آنان قربانی تعلقات جناحی‌و‌سیاسی می‌شود.
در شرایط کنونی نیاز به تحول در بزرگترین دستگاه اجرایی کشور ضرورتی اجتناب ناپذیر است. اما نباید فراموش کرد که تحول در آموزشوپرورش صرفاً جابجایی وزیر نیست و نیاز به عزم ملی، حمایت مجلس‌شورای‌اسلامی، رئیس‌جمهور و سازمان برنامه و بودجه دارد.
بی‌شک مسیر اصلاح و نوسازی ساختار کهنه و فرسوده آموزشوپرورش بسیار دشوار است اما نمایندگان مجلس می‌توانند با واقع‌بینی، نگاه تخصصی و برنامه محور، بدور از شعار زدگی برای ترمیم ساختار بیمار آموزشوپرورش تلاش کنند.
شرایط نامطلوب این‌روزهای آموزشوپرورش نه به نفع دولت است و نه به صلاح آموزشوپرورش. از این رو از نمایندگان مجلس خصوصاً نمایندگانی که در سایه حمایت معلمان به بهارستان راه یافتند انتظار می‌رود؛ احساس مسئولیت و تصمیم منطقی‌و‌عاقلانه را جایگزین مصلحت‌اندیشی و حفظ منافع حزبی‌و‌جناحی نمایند و بر اساس خواست و نظر اکثریت فرهنگیان برای ایجاد تحولی لازم و ضروری بکوشند.
حسین طاهری‌فرد / فعال فرهنگی و رسانه‌ای
انتهای پیام/
